Nie jest może czymś odkrywczym rozważanie zagadnień samej resocjalizacji osób pozbawionych wolności niemniej jednak, kiedy spróbujemy zgłębić tą kwestię na gruncie naukowym, to zauważymy jak zadanie to jest trudne i skomplikowane. W powszechnej opinii społecznej najczęściej podważa się całkowicie zasadność badań i rozwoju nowych form przywracania więźniów społeczeństwu. Od wieków jednak ludzkość próbowała oddziaływać na te osoby, które wykraczały poza normy przyjęte przez społeczeństwo. Działania poprawcze, które miały służyć przemianie
osoby oraz czynniki towarzyszące ukształtowaniu człowieka respektującego prawo, rozwijały się w miarę ewoluowania nauki i świadomego oddziaływania penitencjarnego. Doprowadziło to do rozwoju dziedziny zajmującej się problemami człowieka nieprzystosowanego społecznie – resocjalizacji skazanych. Ta natomiast wypracowała klasyczne już dziś filary oddziaływań korekcyjnych. Zalicza się do nich: pracę, naukę, zajęcia kulturalno – oświatowe, zajęcia sportowe, pomoc postpenitencjarną.
